Saturday, August 13, 2022

HADIS 72

 

HADIS 72

 

ح حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ حَدَّثَنَا الْمُعْتَمِرُ يَعْنِي ابْنَ سُلَيْمَانَ، ح وَحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عُبَيْدٍ  حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ،  جَمِيعًا عَنْ أَيُّوبَ، عَنْ مُحَمَّدٍ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ بِمَعْنَاهُ، وَلَمْ يَرْفَعَاهُ وَزَادَ: «وَإِذَا وَلَغَ الْهِرُّ غُسِلَ مَرَّة»

Daripada Abu Hurairah dengan makna hadis (sama seperti matan hadis-71) tanpa kedua-duanya (al-Mu’tamir dan Hammad) memarfu’kan hadis ini, dan dia (abu Hurairah) menambah: apabila kucing jilat, maka dibasuh sekali”

 

Status: sahih

 

PENJELASAN MATAN

 

[1] Hadis ini MAWQUF, iaitu membasuh jilatan kucing itu adalah pendapat Abu Hurairah, bukan perkataan Nabi saw.

 

[2] Dalam matan hadis digunakan lafaz الْهِرُّ yang bermaksud kucing jantan. Kata jamaknya الهررة. Kalau kucing betina, lafaznya adalah هرة dan jamaknya هرر

 

HUBUNGAN HADIS

 

Hadis ke-71, menyebut berkenaan basuh jilatan anjing dengan tujuh kali basuh. Salah satunya adalah air tanah.

 

Hadis ke-72 pula, dijelaskan berkenaan basuh jilatan KUCING.

 

PENGAJARAN

 

JILATAN KUCING NAJIS ATAU TIDAK?

 

HANAFI mengatakan, sisa jilatan kucing adalah najis. Andai air liurnya najis, maka susunya juga adalah najis. (al-Manhal:1/259)

 

Perbahasan berkenaan sisa jilatan kucing akan diperbahaskan dalam hadis ke-75

 

BIOGRAFI PERAWI

 

[5] MUSADDAD BIN MUSARHAD (150H-208H)

حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ بن مسرهد

 

Namanya disebut dalam Sunan Abi Daud untuk kali ke-11, iaitu hadis ke-2, 4, 7, 9, 22, 23, 49, 62, 68, 70 dan 72.

 

[4] AL-MU’TAMIR BIN SULAIMAN BIN TURKHON AL-TAIMIY AL-BASARI (106H-187H)

 الْمُعْتَمِرُ ابْنَ سُلَيْمَانَ بن طرخان التيمي البصري

 

Dia dipanggil dengan ABU MUHAMMAD AL-BASRI.

 

Dianggap siqah oleh Ibn Sa’ad, Abu Hatim, Ibn Ma’in dan al-Ijli.

 

Ibn Kharrasy kata, dia soduq yang buat silap, iaitu apabila dia bercerita dengan hafalannya. Namun, jika dia bercerita secara berkitab, maka dia siqah. Dengan sebab itu, Yahya bin Sa’id al-Qattan kata, dia buruk hafalan.

 

Ulama Basrah ini adalah Rijal al-Kutub al-Sittah, serta perawi siqah.

 

[5] MUHAMMAD BIN UBAID BIN HASSAN AL-GHUBARI AL-BASRI (238H)

 مُحَمَّدُ بْنُ عُبَيْدٍ بن حساب الغبري البصري

 

Dia adalah Guru Muslim dan Abu Daud, dan rijal al-Nasaie.

 

Al-Nasaie kata dia siqah, Abu Daud kata dia hujah, Abu hatim kata dia soduq.

 

[4] HAMMAD BIN ZAID BIN DIRHAM (98H-179H)

  حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ بن درهم

 

Nama ini disebut untuk kali ke-4, iaitu hadis ke-4, 49, 65 dan 72.

 

[3] AYUB BIN TAMIMAH KAISAN AL-SUKHTIYANI (68H-131H)

أَيُّوبُ ابن ابي تميمة كيسان السختياني

 

Nama ini disebut untuk kali ke-2, iaitu hadis ke-71 dan 72.

 

[2] MUHAMMAD BIN SIRIN (33H-110H)

مُحَمَّدٍ بن سيرين

 

Disebut dalam Sunan Abi Daud untuk kali ke-3. Iaitu, hadis ke-69, 71 (2X) dan 72.

 

 

[1] ABU HURAIRAH (21SH-59)

أَبو هُرَيْرَةَ

 

nama ini disebut untuk kali ke-13, iaitu hadis ke-8, 25, 28, 35, 44, 45, 46, 54, 70 dan 72.

 

PERBAHASAN SANAD

 

[1] Imam Abu Daud mulakan sanad hadis ini dengan ح kerana, sanad hadis ini ada tiga jalur;

 

(a)                Sanad hadis ke-71.

(b)               Abu Daud ambil dari Musaddad, daripada al-mu’tamir bin Sulaiman.

(c)                Abu Daud ambil dari Muhammad bin Ubaid, daripada Hammad bin Zaid.

 

Sanad (b) dan (c) bermuarakan dari AYUB AL-SUKHTIYANI, sedangkan sanad (a) tempat AYUB adalah HISHAM BIN HASSAN.

 

[2] Dalam hadis ke-71 diriwayatkan secara MARFU’, sedangkan hadis ke-72 ini ini secara MAWQUF.

 

Justeru, Kalau ada dalam sanad marfu’, penambahan ini adalah MUDRAJ, iaitu ia adalah perkataan ABU HURAIRAH, bukan perkataan NABI.

 

Contohnya:

 

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ , قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «طَهُورُ الْإِنَاءِ إِذَا وَلَغَ الْكَلْبُ فِيهِ , يُغْسَلُ سَبْعَ مَرَّاتٍ الْأُولَى بِالتُّرَابِ , وَالْهِرَّةُ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ» . قُرَّةُ يَشُكُّ , هَذَا صَحِيحٌ – الدرقطنبي, 186[1]

 

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: " طَهُورُ الْإِنَاءِ إِذَا وَلَغَ الْكَلْبُ فِيهِ أَنْ يُغْسَلَ سَبْعَ مَرَّاتٍ، الْأُولَى بِالتُّرَابِ، وَالْهِرَّةُ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ – السنن الكبري, البيهقي, 1168[2]

 

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: " إِذَا وَلَغَ الْكَلْبُ فِي إِنَاءِ أَحَدِكُمْ فَلْيَغْسِلْهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ أُولَاهُنَّ - أَوْ أُخْرَاهُنَّ - بِالتُّرَابِ" وَالسِّنَّوْرُ مَرَّةً - السنن الكبري, البيهقي, 1172[3]

 

[2] SANADNYA SAHIH

a.                  Disepakati sahih oleh ALBANI dan ARNAUT.

b.                  Hadis ini mawquf.

c.                   Hadis Abu Hurairah berkenaan basuh jilatan anjing, itu marfu’. Adapun basuh jilatan kucing adalah MAWQUF.

d.                  Kata ALBANI, sanad hadis ini ikut syarat Bukhari dan Muslim.

e.                  Disahihkan oleh Tarmizi, al-Daraqutni, al-Hakim, al-Zahabi dan al-Tahawi.

f.                    Ada riwayat marfu’ dari sanad AYUB. Tetapi, al-Baihaqi kata, suruh basuh jilatan kucing adalah Mudraj.

 

 



[1] SANAD:

حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرٍ النَّيْسَابُورِيُّ , نا بَكَّارُ بْنُ قُتَيْبَةَ , وَحَمَّادُ بْنُ الْحَسَنِ , قَالَا: نا أَبُو عَاصِمٍ , نا قُرَّةُ بْنُ خَالِدٍ , نا مُحَمَّدُ بْنُ سِيرِينَ ,عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ

[2] SANAD:

وَأَمَّا الَّذِي أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللهِ الْحَافِظُ، وَأَبُو بَكْرٍ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَارِثِ الْفَقِيهُ، قَالَ أَبُو عَبْدِ اللهِ: حَدَّثَنِي وَقَالَ أَبُو بَكْرٍ: أنبأ أَبُو الْحَسَنِ عَلِيُّ بْنُ عُمَرَ الْحَافِظُ، ثنا أَبُو بَكْرٍ عَبْدُ اللهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ زِيَادٍ الْفَقِيهُ، ثنا بَكَّارُ بْنُ قُتَيْبَةَ، وَحَمَّادُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَنْبَسَةَ، قَالَا: ثنا أَبُو عَاصِمٍ، ثنا قُرَّةُ بْنُ خَالِدٍ، ثنا مُحَمَّدُ بْنُ سِيرِينَ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ،

 

[3] SANAD:

أَخْبَرَنَاهُ أَبُو بَكْرِ بْنُ الْحَسَنِ، وَأَبُو سَعِيدِ بْنُ أَبِي عَمْرٍو قَالَا: ثنا أَبُو الْعَبَّاسِ الْأَصَمُّ، ح. وَأَخْبَرَنَا أَبُو زَكَرِيَّا بْنُ أَبِي إِسْحَاقَ بِنَيْسَابُورَ وَأَبُو الْقَاسِمِ طَلْحَةُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الصَّقْرِ بِبَغْدَادَ قَالَا: ثنا أَبُو الْحَسَنِ أَحْمَدُ بْنُ عُثْمَانَ بْنِ يَحْيَى الْآدَمِيُّ قَالَا: ثنا عَبَّاسُ بْنُ مُحَمَّدٍ الدُّورِيُّ، ثنا مُحَمَّدُ بْنُ عُمَرَ الْقَصَبِيُّ، ثنا عَبْدُ الْوَارِثِ، ثنا أَيُّوبُ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِيرِينَ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ،

--وَرَوَاهُ أَيْضًا جَعْفَرُ بْنُ وَاقِدٍ، عَنِ ابْنِ عَوْنٍ، عَنْ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ مَرْفُوعًا مُدْرَجًا فِي الْحَدِيثِ وَرِوَايَةُ الْجَمَاعَةِ أَوْلَى، وَرَوَاهُ هِشَامُ بْنُ حَسَّانَ عَنْ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ فِي سُؤْرِ الْهِرِّ يُهَرَاقُ وَيُغْسَلُ الْإِنَاءُ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ

No comments:

Post a Comment